Ellerindekileri göremez hiç bir zaman insan.
Kıymetini bilemez avuçlarının içinde olanların..
Ne zaman bir yağmur damlası gibi parmaklardan süzülür sahip oldukları, işte o zaman göz yaşıda bir inci kolye gibi dağılır her yana.
Halbuki zamanında sevdiğinin yanakları dahi o ellerin arasındaydı.
Gökten inen bir kuş misali, saçlarından süzülürdü parmakları.
Savaşmak için tuttuğu kıl...ıç, geleceğini kodlayacağı kalem dahi o ellerdeydi her zaman.
Şimdi neden o herşeyin içinde olduğu avuçlar bomboştu peki?
1 avuç mutlulukla yetinmez insan!
Daima avuçlarına sığmayacağı kadar çok mutluluk ister,
ama göremezki mutluluk denilen şey avuca sığmayacak kadar büyük değil...
Avuca sığmayan birşey mutluluk değil ki zaten.!
Halbuki geleceğe giden karanlık yoldaki ışık bile ellerindedir daima!
Gör artık ellerinde tuttuğun mutluluğu!
Herşeyi kaybetmeden bi dur de artık kendine!
Herşeyi görmen için ne büyüteçe nede gözlüklere,ihtiyacın yok!
Ben zaten her zaman kalbindeyim, kalbinse ellerinde...
Kalbini yere düşürmeden gör onun ellerinde olduğunu..
Kelebek gibi uçmadan lütfen gör ve benimse onu.
1 günlük ömrü varken hemen getirme onun sonunu...
Kayıt Tarihi : 4.2.2012 20:54:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Furkan Balcı](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/02/04/avuclarindaki.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)