Avcının Sırrı Şiiri - Murad Ertaylan

Keşke daha büyük olsaydı burun deliklerim
Ve sen konuşurken kapatsaydım gözlerimi
Daha iyi duyabilmek için söylediklerini
Ve koklayabilmek için nefesini

Affet beni ıskaladığım için kıymetli varlığını
Daima yakınımdaydın ama ben aptaldım
Unutmuştum anların uçuculuğunu
Gücenmedin hiç, sevdin beni

Ruhumu okur, gururumu okşardın
Bilgece bilirdin kafamdan geçeni
Ve cok sık dillendirmesem de
Seni kendimden çok sevdiğimi

Sırrımızı gömdüm ormanın derinlerine
Avcı oldum gölgelerde saklandım
Ama itiraf denmez malumu ilana
Gün geldi güneşi bile kıskandım

Kırmızı şapkan elimde bekliyorum
Kurdun ağzını açıp beni yutmasını
Ve midesinde kavuşup
Birlikte yeniden doğmayı.