Avazsız Bir Çığlık Şiiri - Seyrani Göl

Bazen öyle sessiz bağırırsın ki
duvarlar titrer,
ama kimsenin kulağına değmez
bir tek harfin bile.

Bir yürek,
ne kadar yük taşıyabilir sence?
Bir gözyaşı,
kaç geceyi içinde saklayabilir?

Ben,
sustuğum her kelimeyi
bir avuç iç çekişe gömdüm.
Herkes duymadı,
ama kalbim ezberledi.

İçimde hâlâ yankılanıyor
bir zamanlar “anlıyorum” diyenlerin
anlamayan sesleri.
Hepsi birden
gözlerime çöken sis gibi şimdi.

İnsan bazen
en çok sessizliğiyle haykırır,
Çünkü sesi kırılır
duyulmadığı yerde.

Ne zaman başımı yastığa koysam
bir sürgün gibi
düşer içime hatıralar.
Kendi içimde oturuyorum artık
sürgünlüğümün kıyısında.

Kalem desen,
o da titriyor elimde.
Bazen yazmak da zor…
Çünkü bazı duygular
kelimeye sığmaz.

Yine de yazıyorum.
Avazsız bir çığlık gibi
duyulmayacağını bile bile
bir yıldızın kulağına fısıldar gibi
bir dua bırakıyorum kâğıda.

Ve biliyorum,
susmak bazen ihaneti örter.
Ama benim suskunluğum
bir veda değil,
bir direniştir haksızlığa.
S.GÖL