Bazen tecrübeli avcılar da hedefi şaşırırlar, yanlış yere atarlar oklarını. Yanılırlar, üzülürler, kaybederler.
Bazen de o hedefe atılan ok, döner avcının kendisini vurur...
Avcı yıkılır, haykırır acıyla ve kalır yaralı, çaresiz.
Çünkü av akıllıdır, görür, tanır, hisseder, bekler zamanını ve onu vuracak avcıyı hedef yapar, kendisini de ok.
Eee hayat bu işte, kimi zaman av, kimi zaman avcı olunur. Unutulmamalıdır ki en büyük avcı biz değiliz, zamandır.
Ne av olalım, ne avcı öyleyse...Yaşayalım insanca, sevgiyle....
28 Temmuz 2012
Nesrin PekinselKayıt Tarihi : 21.2.2014 03:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!