Herkes gitti, sen gittin, kokun kaldı.
Sen gidince bahtiyar oldun belki,
Ben kaldım yosun tuttum konuştuğun o yerde
Ama o yosun bile kurudu artık, artık her şey nafiledir.
Hâlbuki gül demiştin, diken demiştin
Kaç tane kahve içmiştik beraber yoksa yalnız mı
Bilemedin şimdi, belki de yalnız içmiştim
Belkide hayalinle.
Belki aklına gelirim birgün,
Geldiğim an unut beni çünkü; sen artık benim hayallerimi süsleyen kişi değilsin...
Kayıt Tarihi : 5.3.2021 23:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!