içimde büyüyen aşkı bu kadar mı hafife aldın
ateşle oynama yar
yürekten seven bu kadar kolay mı unutur sandın
sevgiden ne kadar farklı şeyler anlıyor muşuz meğer
gün gelir o çok öğündüğün malın da mülkün de gençliğin de gider
sadakatten yoksun sevmelerin
takati kalmayan dizlerine ne kadar yoldaşlık eder
şimdi bu yetim duyguları hangi ninniyle uyutayım
küf kokulu bir eylül bıraktın
tüm ağaçlar yaprak dökümünde
hangisinden medet umayım
kanatmak mı,yıpratmak mı,bir kenara atmak mı sendeki aşkın diyeti
içimde açtığın kuyular Yusuf'un sabrına dilenci
oysa bir ömürlük müsait bir sığınak istemiştim gözlerinden
izbeliğimde kaybettiğim tebessümler büyütmüştüm sözlerinden
yitmeleri mi layık gördün katran karasına bulanmış kaderimden
ateşle oynama yar
bitmezsin, yitmezsin
acının kederiyle, gecenin nöbetinde
sen diye çarpan bu Can'a son vermeden
Kötülerin hırsına iyiler heba olur.
Kayıt Tarihi : 19.9.2016 17:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sensizliğin Şiir Yanı
