Ateşi Gözlerinden Almışım

Ateşi gözlerinden almışım

ateşi gözlerinden almışım.
hangi dağın volkanıydın?
içime erirken üşürdüm.
şimdi,
yaktığından arta kalandır yüreğim.
yokluğunun dumanı tüter gözlerimde.
yalnızım,
yüreğimin cesedini taşıyorum, göğüs tahtamda.
sigara gibi söndürüyorum, dibimdeki ateşi.
ve en uzak yıldızlar gibi susuyorum.
bağ bozumuyum.
kuşlarca kirpiklerime tüner.
yüzümün gurbet yollarına dökülür göz yaşlarım.
susarsam,
gece ormanlarınca ürperirim.
içim acır,
bilmez misin?
acırsam sürülmüş tarlalarca derinden,
yangın başlar yaralarımda.
eylül seninle birlikte yağmurları da götürür,
küle dönerim.
meğer gözlerin zülfün telinden bir tuzaktı.
kınından çıkmış pusuda bir bıçak,
ellerinin suskun soğukluğunda,
bozkır çalıları gibi.
kararıp kaldım ara yerde.
tutunduğum dalla sustum.
dal gibi sustum.
artık tamamlanmıştır yalnızlığım.
kalbim buzhanem.
düşlerimin uçuruma sürüklendiği yerdeyim.
şimdi yanımda olsan,
ellerin gezinseydi alnımın sürgün çizgilerinde.
acılarım böyle koymazdı bana.
sevinç şarkıları terk etmezdi.
keder denizinde boğulmazdım.
kalbim buz dağım.
sen yanımda olsaydın üşümezdim.
yüreğimin gün gören yerinde gül büyüteceğim.
bir gülümsemeyle yüzüme taşıyacağım.
iki damlacık kirpiklerime tırmanacak sevinçten.
ne iyi etmişim diyeceğim.
doğacak günü beklemekle ne iyi...
gök gözlerinde halaya dursun diye kırlangıçlar,
kederi ve kahrı bir su iştahıyla yenerek
yeşertsin diye bu yürek;
güneşli bir günde bekleyeceğim gelisini.