Ateşgah Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

su içmirem gözlerinden öylesi gara buluttu
inanmıram sözlerine sanki gupguru umuttu

ateşgeda gözlerimi söndürüp küle çevirdin
eşkimin boynunu vurdun dağ üreğimi devirdin
eşkimi kökünden söktün çınar gövdemi devirdin

Canımda galsada birce damla gan
sen varsın orda ey iki cihan
Men Tunay'am baxarım gün diye sana
güneş ışığı gözlerinle gelirem cana
genet açmış pervaneye dönmüşem
eşk ateşine bile isteye yanmışam
Ateş odun xuyu xesiyetidir
Ateşgeda gözlerimin tebiyetidir...
Ateşe tapanların sevgilimden xeberi bile yox
aman olmasın ölürem ha!
eşkim ateşgedamdır.

üreğinin garşısında gül gibi boyun eğerim
köynüm çıkmadan canımdan sevda yaraşığıyım derim

ateşgeda gözlerimi söndürüp küle döndürdün
eşkimin boynunu vurdun fitilsiz muma döndürdün
eşkimin boynunu vurdun fitilsiz mumca söndürdün