İçimde uyuyan tohumlar uyanacak

ufkun yamacından akıyorken şafak
bir sabah nasıl beliriyorsa öyle
güneş göğsünden nasıl emziriyorsa gündüzleri
göğün derinliğinde ebedi müjdeleri

işte öyle
kalbimin sağır duvarlarına can suları sunulacak
kökler salınacak bağrımın kara toprağına

hiç eksilmeyen bir sevinç denizinde
uçsuz bucaksız maviliklere tutunmak için
gökler yırtılsa da, yıldızlar sönse de
demlenmek için yalnızlığın sinesinde

işte öyle
billur bir ışık eşliğinde damla damla yağacağım
ümitlerin taç yaprağına pırıl pırıl

yeni bir kodese açılıyor firar ettiğim her kapı
parmaklarımın arasından ateşler damlıyor
gölgem yanıyor tutuşturuyor düşlerimi
bir paçavrayım saçak saçak , duman duman
yakacağım kendimi

işte öyle
ateş benim üzerime salınmış sanki
en gizli mekanlarda

yüreğimin dehlizleri alev almış yanıyor
kül ediyor nefesimi, köz oluyor her yanım
alevlerle adandım
yakıcılığına tutsak olduklarımın çaresi yok

işte öyle
tortulardan temizlenip, kirlerden arınacağım
içimde uyuyan tohumlar uyanacak...

eskimiş kalbimi bırakıyorum
terk ettiğim sokaklarına ruhumun izlerini

redfer