Bir kıvılcımdan ibarettin sen.
Ben aldım seni,içimde bir yangın yarattım.
Söndüremiyorum şimdi bu ateşi.
Yavaş yavaş yakıyorsun beni,bedenimi.
Ne zaman sönersin sen?
Tamamen kül olduğumda mı ben.
Zümrüdüanka misali yeniden doğarım.
Sen benimle olasıya kadar yanarım.
Ben bir kıvılcım bile olamadım.
Kays gibi çok çabaladım.
Ama hâlâ sana ulaşamadım.
Bitti galiba,bu kadardı hayatım.
Kayıt Tarihi : 3.3.2020 00:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Hayatımın bu zamanına kadar ki aşık olduğum tek kadına.
![Uğur Cebecı](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/03/03/ates-220.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!