Ata Mirası Şiiri - Avni Gümüş

O; itini, köpeğini salacak;
Salya, sümük mabedime dalacak!
Bize de 'karışma sakın' diyecek,
Ecdat durmuş mu ki; evlat duracak.

Aşgarı bozuk, gelmiş ta yabandan,
Öşür istiyormuş bizim harmandan,
Seni tırmıkla, dirgenle kovmadan,
Ecdat durmuş mu ki; evlat duracak.

Bilmeniz lazım, aslında bu nesli,
Asım derler, şehadete hevesli,
Gaza'sı şiddetli, tabutu süslü,
Ecdat durmuş mu ki; evlat duracak.

Eskiden de çok geldiniz; hep birden,
Zaten kuyruk acınız, o devirden,
O gün geçti, bu günde geçer ser'den,
Ecdat durmuş mu ki; evlat duracak.

Arsıza luzum etmez, hiçbir sebep,
Ta ezelden de siz böyleydiniz hep,
Bildirmek için edepsize edep,
Ecdat durmuş mu ki; evlat duracak.

Bu haç ile hilalin savaşında,
Böyle olacak; bugünde, yarında,
Çanakkalede, Conk Bayırında,
Ecdat durmuş mu ki; evlat duracak.

Gül bahçeme hoyrat girmiş gezerken,
Bülbüller ağlıyor, güller düşerken,
Şüheda durmuş kıyamda beklerken,
Ecdat durmuş mu ki; evlat duracak.

Gümüş diyor ki; kalk, oturma, davran,
Hakim olacaktır, cihana İslam.
Göğüslerde iman, ellerde Kur'an,
Ecdat durmuş mu ki; evlat duracak.