Ata Mirası... Şiiri - Hasan Belek 2

​Bir kasım sabahı sustu sirenler,
Saat dokuzu beş geçe durdu zaman.
Dolmabahçe’de bir yürek durdu,
Ama milyonlarca yürekte çarpmaya başladı.

Gökyüzü kurşun gibi ağır,
Toprak ana bile hissetti bu yası.
Bir ulus, yetim kaldı o an,
Ama bir yetim değildi artık hiçbir çocuk.
​Selanik’te açan o mavi çiçek,
Nasıl bildin Anadolu’nun derdini?

Nasıl gördün ufuktaki o ışığı,
Memleket karanlığa gömülmüşken?
Bir çift mavi göz,
Çelikten bir irade,
Samsun’a attığın o ilk adım,
Sadece bir geminin değil, bir milletin kaderini taşıyordu.

​Dağ başlarını duman almışken,
Düşman çizmeleri kirletirken vatanı,
"Geldikleri gibi giderler" dedin,
Sözün, umudun ta kendisiydi.

Sakarya'da, Dumlupınar'da gürledin,
"Ordular, ilk hedefiniz Akdeniz'dir!" emriyle,
Sadece denizi değil,
Geleceğin rotasını çizdin.
​Küllerinden bir vatan yarattın,
Adını "Cumhuriyet" koydun.

Emanetin en büyüğü, en kutsalı.
Dedim ya, o gün bir yürek durdu,
Ama bir meşale yandı sönmemecesine.
Karanlığı bilimle, akılla yendin,
Fabrikalar kurdun, demir ağlar ördün,
Kadına, sanata, insana değer verdin.

​Bugün 10 Kasım,
Yapraklar hüzünle dökülür belki,
Ama senin açtığın yolda,
Tomurcuklar yeşerir her bahar.
Sen "Benim naçiz vücudum elbet bir gün toprak olacaktır,
Fakat Türkiye Cumhuriyeti ilelebet payidar kalacaktır" dedin.

Vücudun toprakta, evet,
Ama fikirlerin,
Devrimlerin,
O bitmeyen sevdan bu topraklarda.
​Her fabrika bacasında tüten dumandasın,
Her sınıfta okuyan çocuğun gözündesin,
Her mühendisin hesabında, her doktorun vicdanındasın.

Sen sadece bir asker, bir lider değildin,
Sen bu ulusun "Başöğretmen"i,
Geleceğe uzanan köprüsü,
En büyük mirasısın.
​Ruhun şad olsun, Atam.
O mavi gözlerin ışığı,
Yolumuzu aydınlatmaya devam ediyor.

Ve biz, emanetinin bekçileri,
O ışıkta yürümeye yeminliyiz...

Hasan Belek
10 Kasım 2020- Akçay