Asmada aşk öpücüğü Şiiri - İlyas Kaplan

incirde acı süt kokusu,
asmada aşk öpücüğü üzüm

kader hiç ummadığım bir yerlere götürür beni
evvel emirde zihnime yerleşenler
kimselerin görmediği ,bilmediği
öylesine içime, kendi geçmişime

kimsenin görmediği içlere dalarım
temas ederim ,dokunurum
unuttuğum her sırra
öyle bir nahkumiyet ki bu
derin uykularına yatarım sonsuz maviliğin

sessizliğinde nefessiz ,ritimsiz
umutla direnen bir dip akıntı saklarım
alnımın hatsız çizgilerinde

yetim ve öksüz her acı ağlatır beni
terk edilmişlerin hep kucağına dökerim gözyaşlarımı
ötelerde bir yusuf kurtulsa kuyudan
gökleri çatlatacak sevinçler ağırlanır kalbimin odacıklarında
en uzak köşelerinde en küçük zamanlarında

çığlık rengi resimler asarım duvarlara
yüreği kundaklanmış aşkları da
kalın hatıraların sarıp sarmaladığı
nabzıyla yürür damarlarımda hüzün
her aynaya baktığımda

hep yakındır ,çok yakındır hüzünler
camlarını kırarım yüzerim derisini gökyüzünün
yüzüme kan doluşur, dudağıma ıstırap
her saniye bin pıhtı sokaklarında
yalnız odalarında terli özlemler saklarım
kanadı kırık yüreğimin

yakalanırım ,sobelenirim sessizce
hiç gitmediğim şehirlerde,
hiç tanımadığım yerlerde
pencere önlerinde açılan rengarenk çiçeklere
dökülen sular önce yüreğimi serinletir
dayarım şakaklarına nefesimi

hüzünler bir tufan, bir yangın ölüsüne dönüşür
damarlarımda dolaşır binbir türlüsü

redfer