Çiçeklerin eksilen suyuna su,
Yazın yanına hatırayı ekledik.
Çekirge sesleri ve öğle güneşi altında,
Narın olgunlaşmasını bekledik..
Yaşama senin adınla anlam kattım
Evet seni her zaman sevdim
Seveceğim de
Kelimelerin ayak izlerini silen,
Meçhul kar,
Olsa bile aramızdaki denizler
Çok uzak.
Bir türlü karar veremedim
Hangisinin doğru olduğuna
Bazı duygularım var yer değiştiriyor
Birisinin siyasi fikirlerine
Bir kişinin kendisine ve yaşadıklarına
Bilmiyorum işte karar veremedim
Hani evine girer kendini koltuğa atarsın
Sıkıntılar, dertler, felaketler kapının dışında kalmıştır
Orası senin evindir kendine geldiğin güç topladığın,
Ama bazen tam kafanı yastığa koymuşken
Bir telefon çalar derinden acı, acı
Fırlarsın yerinden bakarsın telefona
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.
Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık;
Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.
İn cin uykuda, yalnız iki yoldaş uyanık.
Biri benim, biri de serseri kaldırımlar.
İçimde damla damla bir korku birikiyor;
Son günlerde halimize bakıyorum
Ruh halimize, sinirimize ve moralimize
Gecelere bak;
Orada yaşananlara bir göz at bakalım
En iyi orada anlaşılıyor halimiz
Sadece bizim olan gecelerimiz
Hani derler ya
Gitmeyi de bileceksin
Tıpkı bir sevgiliden gider gibi
Gidiyorum kardeşim alnım dik
Aslında ayrılık zamanı gelmişti de
Konuşmamız lazım diyene kadar
Mevsimlerin sahillere açılan kapısı
Dünya’dan sıyrılıp araladığım pencereden
Bakıp perdenin arkasından
Hiçbir şey bilmesek de olurdu birbirimiz hakkında.
Oturmuşum sandalyeye pencereden denizi izliyorum
Ağaçlar sıralanmış ovada
Aynı üç fidan gibi dağda
ağaçların gövdesinden bak ağaçların gövdesine
ezberlemişler sözlerini inanırcasına
Gün ışımadan mavilikler içinde
Çerden çöpten kulübede geziniyor
Ay şemsiyesini açmış mavi penceresinden
Alaca karanlıkta kanatlanan gecenin
Anılar tortullaştıkça masallaşıyor...
Rüzgar sürüklüyor topraktaki canlı yumağını
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!