Asla Yaşayamadık Şiiri - Kasım Kobakçı

Biz asla yaşayamadık çocukluğu,
Ne sıcak yemeğimiz, ne ocağımız,
Ne de oynayacak oyuncağımız olmadı,
Ne büyümeye vakit bulduk, ne de okul gördük.

Günler zindanda tutsak,
Zaman kurşunların altındaydı,
Ekmeğin peşinden gidiyordu adımlarımız,
Daha ilkokuldayken.

Paramparça olmuş ülkemin ortasında,
Bir akşam karanlığında,
Bombalarla parçalandı,
Biz çocukların bedenleri,
Kanlı leş kargası katillerin emriyle.

Bir daha bombalanmasın diye çocuklar,
Geleceğin göbeğinde, özgürlüğün yaşaması için,
Birer kanatlı toprak anıt olarak dikildik,
Her yerde.