Ey aşk!
Boğazıma düğümlenip içime düştükçe nefesin
Susmaktı senin adın
Tutsak kaldı yüreğimde tek hecelik vuran sesin.
Ne zaman giydimse üzerime elbiseni
Yüreğime hep bir beden küçük kaldın
Ya sevdamın kolları çok uzundu
Ya da gönül kapımı fütursuz çaldın.
Ey aşk!
Kara kışı sarsanda hüzün kokan tenime
Yanmaktı senin adın
İçimdeki ateşini söndüremedin.
Dört mevsim baharlara bıraksanda adını
Sanki gözlerimden bin yıl ıraktın
Eylülleri aratsada sığındığım iklimlerin
A/kışına yüreğimin bil ki en son duraktın.
Ey aşk!
Yaralı bir kuş sesiyle inlesede sunaklarım
Haykırmaktı senin adın
Bendeki sedanı dindiremedin.
Hangi dalına konduysa kalbimin güvercini
Mevsimsiz dökülen bir sararmış yapraktın
Ne vakit vuslat eksem yüreğimin otağına
Güze bulanan ellerinle bir kurumuş topraktın.
Ey aşk!
Gazel olup dökülsende avuçlarımdan
Yeminler sıyırdım ben parmak uçlarımdan
Bir zalim tene girip vursanda bağrımdan
Vurgundu senin adın
Bendeki seni öldüremedin.
Arzu Karadoğan
05.01.2010
Kayıt Tarihi : 24.3.2012 01:30:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
