Aşkla Eğilen Şehir Şiiri - Filozof Sosyolog

Rüzgâr saçlarını savurur Boğaz’da,
geceyi giyer üstüne sessizce.
Bir adım atarsın taşlarına,
kalbin yankılanır duvarlarında.

Sana bakar konuşmaz.
Ama bilirsin,
her ışık, her nefes seni çağırır.
Bir giz, bir ten kokusu gibi yayılır hava.

Karanlıkta bir ezan yükselir,
aşkın sesidir o sustuğu yerde bile diri.
Bir damla yağmur düşer alnına,
bir anlık dokunuş gibi,
içinden geçer şehrin kalbi.

Ve sen anlarsın:
Bu şehirde sevmek, yanmaktır.
Ama öyle güzel yanmaktır ki,
küle dönsen bile,
hala ondan kokarsın.