Bende insanım herkes kadar
Korkularım, kaygılarım, dertlerim var
Hayattan beklentilerim, umutlarım var
Yani herkesin olduğu kadar
Çok olmasa da yaşadığım bu hayatta
Mutlu olduğum zamanlarda var
Hatta âşık bile oldum, farkında olmadan
İçten içe sevmiş âşık olmuşum meğer
Bir başkası ona bakınca anladım
Kıskanma âşık olmanın en belirgin duygusu
Yaşayınca anlıyormuş insan
İçim içime sığmıyor, bu neyin coşkusu
Gönlümde yaşadığım, nedensiz mutluluk
Kızıyorum kendi kendime bu ne çocukluk
Biliyorum ama engel olamıyorum
Elimde değil ki bu aşk, seni çok seviyorum
Desem mi seni sevdiğimi sana, bilemiyorum
Dengem bozuldu, her şey alt üst düzensiz
Düşünemez oldum hayatımı sensiz
Ve söyleyebilsem sonunu düşünmeden
Diyebilsem duygularımı sana korkmadan
Seni çok seviyorum, diyebilsem umutla
Ve sen tutsan ellerimi gözlerime bakarak
Dökülse o kelimeler titreyen dudaklarından
“Bende seni, bende seni” diyerek boynuma sarılsan
Sebati Manav 05 Ocak 2025
Sebati Manav
Kayıt Tarihi : 31.1.2025 17:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!