Aşkın Ölümü Şiiri - Mehmet Cıngır

sarmış bütün vücudunu kablolar,
Elde telefon,diğer ucunda sevgili var.
Hayalinde sevgiliye ait resimler,tablolar...
Sözlerin verildiği,yeminlerin edildiği andı.

Okşuyordu ipek saçlarını tatlı tatlı bir rüzgâr,
Heyecanlı bir rüya yaşanıyordu; mevsim ilkbahar.
Çözülüyordu dillerin kelepçesi: Sohbetler,gülüşler...
Ve yıldızların altında coşkulu bir rüya yaşandı.

Aşkın yedi rengini duyar da ruhunda,
Yaşar coşkulu rüyalar mehtabın altında.
Gezerken gecenin yıldızlı yollarında,
Bu tatlı rüyanın hazzı hiç bitmez sandı.

Koptu verilen pamuk ipliği sözler,
Kör kuyu artık o ateş kızılı gözler...
Islandı sonbaharda,edilen yeminler,
O sözler...Edilen yeminler zaten yalandı.

Gecenin ortasında rüzgâr sert esti,
Görülen o tatlı rüyayı yarıda kesti.
Kulağında çınlayan acı bir sesti
Ve o tatlı rüyadan ürpererek uyandı.

Dondu aşklar sonbahar serinliğinde,
Söndü o kor ateşi gözler,aşkın derinliğinde.
Gece boyu biriktirdiği ıslak,kirpiğinde,
Bir avuç gözyaşı ve bir damla kandı! ..

Bir kış günü çok sert esti rüzgâr,
Yağmur,çamur,fırtına,tipi,kar...
Üzerinde bir demet kırmızı gül var;
O fırtınada devrilen tazecik bir fidandı! ..