Aşkın Her Hali Şiiri - Nihal Bıkım

Efsaneler toprağında ay güneşle dertleşirken,
Acıtan ne varsa uğurladım kalbimden.

Askın kışındaydım,
Bahara girmişken dağlar...

Bir halkın kendini sindirmesine gizlemiştim,
Acıyan özlemlerimi.
Ki rengarenkti her biri.
Utanırdı sergilenmekten.

Belhesen semaha dururken Munzur dağlarında,
Gir ruhumun karanlık dehlizine,
Al nefesini Belhesenden,
Üfle tenimin gözesine.

Yolum aşkın merkezine oldu hep,
Sınırına değil.
Zira sınırlar kanla yazılır evrende.
Aşksa güneşe devirir yönünü.

Beni bir yağmur vururdu,
Bir de sen...
Ve ben aşkın her halini yaşadım sanarken
Yeniden doğdum küllerimden.
Zira Munzur dağlarından kopan bir çığın
Uğultusundaydı haykırışım.

İncinen bir kalbi,
Ancak incinen başka bir kalp onarabilirmiş
Kalbini kalbime vurduğunda anladım.

Dokunduralım dizelerimizi birbirine
Atışalım aşk-ı şiirde.
Oku şimdi dizelerini kulağıma fısıldayarak
Boğuştur beni ahengiyle.
Değsin artık Kalplerimiz birbirine
Teninle olan randevuda.