İç Sesler Şiiri - Nihal Bıkım

Düşlerim,
Yorulsanız da onca yılın ağırlığından,
Ölmediniz hiç;
Nöbete durdunuz yanı başımda...
Fiyonk attım düşlerime,
Koydum ruhumun en nadide yerine...

Cane mın,
Aysız bu gece
Oysa razıydım ayın her haline
Karanlık bir gecedense...
Bugün Güneşe şikayet ettim bulutu
Hep aynı gri tabanda
Ve aynı karamsarlığında
Oysa beyaza öykünürdü hep
İroni ülkesinin bulutu ya...

Hırçın olur bizim oraların rüzgarı
Bırakır avuçlarına delice estikten sonra hazanı
Bana biraz müsade der gibi.
Hazan ki ömrü hayatımca gölgedir ardımda.
Oysa ne zalim rüzgarlarla mücadele etmişim ben
Bir tanrıça cesaretliliğinde...

Ruhum,
Otopsi istedim her zerrene.
Kekremsi bir ıssızlıkmış oysa
Girildiğinde izbe odalarına...

Ülkem,
Dört yapraklı yoncayı bulamadın hiç
Çırpınsan da gülün kollarında...

Geçmiş tozludur da geçmişse eğer
Gelecek de bizi ne bekler
Bilinmezlik olsa da
Yürüyelim bahar kokan dağlara
Cesaretim zirveleşmişken...