Aşk mı varolup insanın içinde yaşıyordu
Bir etten kafes bir kalp bir bedenin içinde
İnsan mı yoksa aşkın içinde yaşıyordu
Varolmuş evren de bu gök bu toprak ininde
Ne yapsa insan önce kendisi şaşıyordu
Tereddütsüz insanlar her dağı aşıyordu....
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta