Aşkın Bâdesi Şiiri - Hüseyin Turhal

İçtikçe yanar cânıma aşkın o harâret,
Bir bâde değil bu, ilâhî bir işâret.

Mecliste döner aşk ile mestânelerin sözü,
Her lâhza gönül bir nefhâ-i şehvettir âdet.

Şûhân gibi süzsen de nazınla her ânı,
Secdeye düşer aklıma aşkın izâfet.

Bir âşık için mahbûbun her demi meydir,
Dudağında devrân eden aşkın hikâyet.

Kadehler kırılırken içimde bir sâz var,
Her teli dile getirir hicranı, şikâyet.

Ey mâh-ı visâl, bir tebessüm et yeter,
Yansın bu gönül, olsun aşkına kasîdet.

TURHAL der ki: Bâdesi aşkınla sarhoşum,
Mevlâ’mdan isterim bu mestliğe devâret.