Garip bir his var içimde, cuma akşamı,
Sanki sabahım olmayacak be anne.
Keşke pamuk ellerin silse gözyaşlarımı,
Acılarım kollarında dinse be anne.
Kara toprak kızıla döndü, karardı
Kimseler kucaklayıp, sevmedi anne
Bir acı çiledi yüreğime, ta derinden
Kirli bir kurşunla, temizlendim be anne.
Arkadaşım, Ali omuzladı çekti siperden
Gözyaşlarıyla, kanımı sildiler anne,
Hiç ummazdım merhameti, o koca erden,
Hıçkıra hıçkıra ağladı be anne.
Son nefeste, ağzımda dağıldı adın,
Önce “Allah” dedim, sonrada “anne”.
Sordular nedir, kimdir bu kadın.
Canım canı dedim, böyle bil anne.
Ne kadar kucaklayıp sarsa da toprak,
Senin gibi sıcaklık, vermiyor anne.
Zamansız baharda, soldu bir yaprak,
Akşam güneşi gibi, battı be anne.
1998
Kayıt Tarihi : 25.3.2009 11:21:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şehitlerin tabutları memleketlerine gönderilirken alınan duygasallığın yansıması MUSTAFA DORUK tarafından bestelenmiştir
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!