Aska Leylim Meyhane Şiiri - Seyfi Karaca

Boyu cicek endami hircin nazli ve asi
Siirler yazip iciyorum hergün meyhanesi deli divane gönlümden
Bilmedigim affabelerin bildigim harflerini eken bicen harmanla
Tarlasini topragina hirk ve harman edip
Bakiyorsun ki bulutlarla dolmus tasmis bir yagmurum
Kopan gürültüler ortasinda yildirimlar simseklesirken dünyaya
Kizilcik renginde zarif tüllerden doguyor gelincik
Efiil efil tütüyor cahil sevdalar basinda cigdem navruz ve nergis
Dokunmaya kiyamayan hoyratin elleriyle nasil sevsemkiye
Mar ayinin kitabi aykiri esamesi okunmaz yelleri
Bakiyorsun ki gidemeyip geri dönmüs koynunda kalanlariyla kar
Duvaklarini cözen koyaya, ilk bahara..
Her gün bir siir yaziyor
Iciyor
Iciyor
Bakiyorsun ki dereler tepeler birbiri ardina kurulu serili divan
Sarhos kim, kim daha saki hiic bilemeden sicili künyeyi
Eyersiz atlara binip sürüyorum önüm pervane
Ugrum ötem berim dilsiz hecesize hissde hayal degirmen
Isiyan gün kararan aksam cekiiiip götürüyor benden beni
Boyandikca güzellsiyor kalbime giren düslerime dolan
Özetle susup dinledigim sessizligin sirrini kanatlarini suda süzerek
Oynasip sevisen kugular ve kumrular söyleyip okuyor
Damaginda somruk sekerleri hic erimeyen cocuklar gibi
Bir bakiyorsun ki gün günese doguyor kivilcimlar yaniyor irmakta
Caglayip giderek her akintida yudum yudum katreler katarak
Sürüp savusuyor birbirine sarilip kucaklasarak geceyle gündüz
Ismi belli cismi henüz konulmamis asklara cekip beni
Kafessiz sevincler demetliyorum
Bahar yaz gezip bakiyorum
Mordan maviden aktan karadan

Mart / 21