Aşk yolcusuna yürümek düşer

şimdi sana yeni bir serüven vaat ediyorum
git haydi
hayatın tam odağına
her neye karar verdiysen bir sonrakine
başka şehirlere ,
ufuklara, yollara ve uzak diyarlara

hayatının içinde göllenen ey kutlu yolcu
bilir misin bütün yollar kalbe çıkar
tutku ırmağının yatağını kalbe yönlendirir
su gibi
vardığı her yeri hayata boğarcasına
uğradığı her yöreye can sunarcasına
akar sevgilinin evine doğru

bir şeyi sevmek
çok güçlü gitmektir
insan mevsimden mevsime gider
yaştan yaşa
düşten düşe

insan hep bir gitmek üzerinedir
her an kendinden
bazen birinden
bir yerden
bir şeyden
bir histen

yolcu yola düşer
bütün yollar kalpte kavşaklanır
sevgi yönüne yönlenir
aşkın yoğrulduğu mekana varır
yola çıkmanın kristalleştiği andır varış
her yolcu içte biriken özlemleri
anka kanatlarının teleklerine tutunur da
kalbin katlarına yükselir

kalpte doluşan kan olur da
elini her an tuttuğu sevgilinin nabzına katılır
biricik nişanedir oraya gitmek
mecrasını sadeleştirir
sırrın perdelerini birer indirir

unutayazdığı sözü yeniden hatırlar
vazgeçebileceği vaadin hatırlatıcısıdır gitmek
yol gidenlerin adımlarıyla yol olur
yol yolcuların nazarıyla güzelleşir
yolcu yeniden var edildiğini bilir

bir buz tanesinin havuzda eridiği gibi
biçimini yitirdiği gibi
hal böyleyken
ömür denilen mühlet
sıkıştırılmış bir cenderenin arasında
tıknefes gidip gelmeye benzer
doğmak nasıl ki bir bitişin başlangıcıdır
her halükarda ölümsüzlüğe gitmektir aslında

her bitiş de nasıl ki sonsuzluğun başlangıcıdır
o halde ölmekten gitmektir
ama hep gitmektir...
ilk ve son arasında çeşitli gitmelerle
gitmemekten doğan kalmalarla
ilmek ilmek dokunmuş bir zaman dilimine gitmektir
iki nefes arası ısrarlı bir ilerleyişe
hükümlüdür adımlar
beklemeyi ,durmayı kabul etmeden

hep bir yeniliğin arefesinde
yeni bir ev, yeni bir iş, yeni bir hedef, yeni birçok şey
tüm heveslerin içinde
alınan verilen her nefesle
tadı, etkisi, derinliği ve niteliğiyle beraber
her defasında
nefeslerin değişmesiyle birlikte
içteki aşk ,özlem ,hasretle
tutkun olunan diyarlara gitmek

insandır o sadece
yolun sonunda
yola başlarken
yanında taşıdığı kimliği aşkın girdabına katar
o kutlu kervana katılır
kutlu nefhaya iade eder ruhunu
artık muhacirdir o
aşkın namına semboldür o

aşk yolcusuna yürümek düşer
yolda olmak yakışır
menzilin sonunda durulmak yoktur
menzilin ortasında durmak yoktur
adımların değdiği yerde
yeni bir gidişin rotasına ram olunur
ışık görüldüğü anda kanat açılır yeni yolculuklara
gitmeler sebepsiz değil
aşk değil
sevgi değil
uğruna can feda edilen sevgilidir

redfer