Aşk ve Öfkem Şiiri - Ahmet Ihsan Arac

Aşklar da biter
Aşkın kaynağı kalp iken
Atar nabızlarda kirli nefretler

Bütün ışıklar sönerken birer birer
Kalp ise en son sönen
Gün olur sevgi de biter.
Damak ısırtan tatlı tadında
Neden maziler hep tortu tüter

Aşk mı ev sahibi kalpte, nefret mi
Yoksa ikisi bir hane mi
Gece ile gündüz mü didişen
Bu uzun kış gecelerinde
Nedir aşktan ayrı düşüren
Yalnızlar geceye sarılıp yatsın diye
Geceler mi kıskanır çifte kumruları

Aşktan tatlı geldi öfkem
Aşkın kucağına doğmuş iken
Ağladım acı acı
Neden eksikti sütümdeki nefret ilacı

Bütün çiçekler aşkı anımsatırken
Ne günahı var sarı lalenin
Siyah gülün...
Geceye mi düştü karardı
Yaktı yürek köz mü kaldı

Aşk ve nefret, suç ve ceza
Düştün mü bir kere bekleme sefa
Her yani eziyet her yani cefa