Aşk valize sığmadı Şiiri - Tankut Bey

BAHADIR— Yine mi sen?
BERGÜZAR— Balat küçük yer, kaçamıyoruz demek.
BAHADIR— Ya da şehir bizi aynı köşeye bırakmayı seviyor.

BAHADIR— Kahve mi içiyorsun yine?
BERGÜZAR— Evet… alışkanlık.
BAHADIR— Sana yakışıyor bu sokaklar.
BERGÜZAR— Sen de buraya her gelişinde biraz susuyorsun.

BERGÜZAR— Bugün nasılsın?
BAHADIR— İyiyim… demek kolay geliyor bazen.
BERGÜZAR— Gözlerin başka söylüyor ama.
BAHADIR— Sen de çok dikkatli bakıyorsun.

BERGÜZAR— Hava serin.
BAHADIR— İstanbul’un huyu bu, insanı yarı yolda bırakır.
BERGÜZAR— İnsanlar da öyle mi?
BAHADIR— Bazıları konuşur, bazıları susar.

BAHADIR— Çok gülüyorsun ama
BERGÜZAR— Gülmek, söyleyemediklerimi saklıyor.
BAHADIR— Ben de susarak saklıyorum galiba.
BERGÜZAR— İkimiz de iyi saklıyoruz demek.

BAHADIR— Bugün yürüyelim mi?
BERGÜZAR— Olur… yolun nereye çıktığı önemli değil.
BAHADIR— Yan yana olunca kısa geliyor sokaklar.
BERGÜZAR— Fark ettim… Balat daha sessiz oluyor sen varken.

BERGÜZAR— Hiç gitmeyi düşündün mü buradan?
BAHADIR— Gitmek değil… eksilmek korkutuyor beni.
BERGÜZAR— Bazı insanlar kalınca çoğaltıyor insanı.
BAHADIR— Bazıları da söylemeyince büyüyor.

BERGÜZAR— Sana bir şey diyecektim aslında.
BAHADIR— Ben de… ama sonra vazgeçtim.
BERGÜZAR— Neden?
BAHADIR— Çünkü bozulsun istemedim bu an.

BAHADIR— Yarın yine karşılaşır mıyız?
BERGÜZAR— Balat isterse, evet.
BAHADIR— O ister… ben her gün buradayım zaten.
BERGÜZAR— Ben de.

BERGÜZAR— Güzel bir gün oldu.
BAHADIR— Evet… adını koyamadığımız kadar güzel.

"Ve Balat,
iki insanın söyleyemediği kelimeleri
eski duvarlara yasladı.
Aşk, aralarında durdu;
konuşmadı…
ama her karşılaşmada
biraz daha yaklaştı " ...................................................................................................... BAHADIR — Geç kaldın bugün.
BERGÜZAR— Çıkmak istemedim evden.
BAHADIR— İlk defa mı?
BERGÜZAR— Hayır… bazı günler kalmak daha zor geliyor.

BERGÜZAR— Yorgun görünüyorsun.
BAHADIR— İçimde bir şeyleri taşıyorum da, adı yok.
BERGÜZAR— İstanbul’un yükü o.
BAHADIR— Keşke sadece İstanbul olsa.

BERGÜZAR— Sen değiştin sanki.
BAHADIR— Değişmedim… saklıyorum artık.
BERGÜZAR— Neyi?
BAHADIR— Söylersem eksilir diye korktuğumu.

BAHADIR— Balat bugün daha dar.
BERGÜZAR— Çünkü konuşmadıklarımız büyüyor.
BAHADIR— Ben bazen söylemek istiyorum.
BERGÜZAR— Ben de… sonra susuyorum.

BERGÜZAR— Sana alıştım galiba.
BAHADIR— Alışmak tehlikeli bir kelime.
BERGÜZAR— Neden?
BAHADIR— Çünkü insan alıştığını kaybedince, her şey yarım kalıyor.

BERGÜZAR— Bir yere mi gidiyorsun sen?
BAHADIR— İstanbul’da kim nereye gidiyor ki…
BERGÜZAR— Gözlerin valiz gibi bugün.
BAHADIR— Bazı yolculuklar söylenmeden hazırlanır.

BAHADIR— Yarın gelir misin buraya yine?
BERGÜZAR— Yarın… bilmiyorum.
BAHADIR— Hiç mi bilmiyorsun?
BERGÜZAR— Bazı kararlar insanın elinden alınır.

BERGÜZAR— Bana bir şey borçlusun gibi hissediyorum.
BAHADIR— Ben sana suskunluk borçluyum.
BERGÜZAR— O borç ağır.
BAHADIR— Ödemesi gidişle olur.

BERGÜZAR— Keşke daha önce tanışsaydık.
BAHADIR— Keşke daha cesur olsaydık.
BERGÜZAR— Belki o zaman…
BAHADIR— Belki de bu kadar acıtmazdı.

BERGÜZAR— Şimdi ne olacak?
BAHADIR— Sen burada kalacaksın.
BERGÜZAR— Ya sen?
BAHADIR— Ben, Balat’ta adımı unutturacağım.

BERGÜZAR— Gitme diyemiyorum.
BERGÜZAR— Kal desem, kalamazsın.
BAHADIR— O zaman…
BAHADIR— O zaman hiçbir şey demeyelim.

Ve adam gitti.
Kadın aynı sokakta kaldı.
Aşk, söylenmediği için
valize sığmadı,
duvarlara çarptı,
Balat’ta kaldı.

İki insan birbirini sevdi,
ama hayat daha yüksek sesle konuştu.
Bazı aşklar kavuşarak değil,
susarak biter. Ve Balat akşam oldu.
Duvarlar dinledi,
sokaklar ezberledi isimlerini.

Adam gitti;
kadın kalmadı aslında
sadece beklemeyi bıraktı.

Aşk, söylenmediği için
ne bitti diyebildi
ne kaldı.

Bazı kelimeler ağızdan çıkmaz,
hayattan çıkar.

Ve insan,
en çok
söyleyemediği yerde
kaybeder. Bazı aşklar konuşarak değil,
suskunlukla gömülür.