Aşk Sevgi ve Ben Şiiri - Hürrem Dilekci

Aşk Sevgi ve Ben

Kaybettim kendimi, sorguluyorum değerlerimi.
Gençliğimi, umutlarımı ve pes pembe hayallerimi…
Mecnun gibi düştüm yollara, arıyorum kaybettiklerimi.
Aşk çıktı karşıma, bana güven dedi uzattı ellerini.

Masumdu tıpkı bir çocuk gibi, sevimliydi bebekler gibi.
Etkilemişti bu hali beni, dinledim tüm söylediklerini.
Önce kalbimi işgal etti, sonra tüm hücrelerimi…
Öyle etkilemişti ki beni, hiç sorgulamadım istediklerini.

İşgalleri devam etti aşkın, bedenimden sonra geçti ruhuma.
Son kale de geçmişti eline, esir etti beni duygularıma.
Olanları geçte olsa anlamıştım, Gerçeklerin varmıştım farkına!
Ama çok geçti benim için, Artık kalmıştım aşkın insafına…

Kurtulmak imkânsızdı! Sarmıştı acısı dört bir yanımı.
Çaresizlik çok kötüydü, ufak-ufak yakıyordu canımı.
Bir şeyler yapmalıydım, kurtulmalıydım bu prangalardan.
Tanrıya dua ettim, sadece sen kurtarırsın beni bu durumdan.

Sev dedi tanrı sadece sev, aşk o zaman zayıflar.
Gerçek sevginin karşısında, verecektir büyük kayıplar.
Sevgi kutsaldır, emek ile beslenir, kalpler ancak onunla güçlenir.
Sıcaklığı karşısında, hiçbir aşk duramaz, kar tanesi gibi azar-azar erir.

Dost görünümlü düşmandır aşk, Sakın ha kanmayın ona.
Bir yudum mutluluk karşılığı, parçalar kalbinizi acımaz kimseye asla.
Duyguların katilidir, esir eder kendisine, köreltir gözleri.
Sadece sevgi gerçektir, Kurtarır sizi yanılgıdan, temizler yürekleri.

Hürrem Dilekci
15.02.2008 (23:30)