* Aşk Kalanın Talanı,gideninse Yalanı

AŞK KALANIN TALANI GİDENİNSE YALANI
#fatmadoğan

Ben ne çok severdim seni bilirsin, Neriman!
Ne zaman yaslasam kayıp giderdi başım aşağı ,omuzlarından.
Sense ne çok provasını yaptın alıp başını umarsız çekip gidişlerin.
Biraz yesil, biraz mavi ,ama en çokta kafesten uçacak kuş gibi bakardı hep kocaman gözlerin.
Her gece gökyüzümden lacivert kadife düşler yırtardım, sen uyurken kan ter içinde.
Mor oluklarda biriktirirdim yeislerimin yas yağmurlarını.
Biliyormusun ?
Her sabah yeniden çift dikişle dikerdim bin bir umut düşlerimi, hem de hiç üşenmeden.
Gecenin hiçbir tesellisi yoktu bana , şafağa saklamıştım hep çapkın akasya kokunu.
Biliyordum biri gidince, Talanı oluyordu aşk geride kalanın.
Ben ne çok severdim seni bilirsin, Neriman!
Aşkınla gözü bağlanan şaşkın bir körebe gibi,
Yakalamak için uzattıkça elimi ,senin yerine sonsuzluk dokunurdu bana,
boşluğa düşer giderdi kollarım.
Biliyorum biri gidince, dumanı oluyordu aşk yananın.
Ben ne çok severdim seni bilirsin, Neriman!
Ne çok beklerdim ay ışığında gözlerime gelmeni.
Ama ay bile bıkardı beklemekten, dayanamaz aşıp giderdi tepelerin üstünden.
Neriman! yollar ne çok senin gidip gelmeyişlerinin ayak izleriyle dolu.
Benimse yüreğime rastgele yapışmış, yüzlerce yara bandı ,sağlı sollu.
Biliyorum kim sevebilmiş ki yaralanmadan,
Kim doymuş ki, ağzından, burnundan gelinceye kadar aşka.
Ama yine de seni düşününce, kalbim daha az çarpabilseydi keşke,
Mor oluklarda birikiyor, kahrım ve ahımın asit yağmurları
Biliyorum biri gidince, yalanı oluyordu aşk gidenin.
Biliyorum biri gidince biteni oluyordu aşk ,her masalın.
(FATMA DOĞAN 30.01.2025/TURHAL)