Bir gülüş, bir bakışla sevda ateşi yaktın,
Ateş bu; elbet yakar yakan sen, yaktığın ben.
Ateşin hiç dumanı çıkar, külü kalmaz mı?
İçin için yanarım, söyle! Yoksa bu aşk mı?
Gülüşünün bedeli; kaderim oldu yanmak,
Yanmayı bile geçtim; aşkın ile kavrulmak.
Yanıyorum diyorum, kimseler inanmıyor,
Nerde? Dumanın, külün herkes belge istiyor.
Halden anlayanım yok, kalmışım tek başıma,
Gülüyorsun durmadan, geçmişsin de karşıma.
Gülme halime, senin bir gün başına gelir,
Aşk ile yanmak için; duman, kül mü gerekir?
Şükrü Topallar
05. Temmuz. 2008 İzmit
Şükrü TopallarKayıt Tarihi : 5.7.2008 06:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gülüyorsun durmadan, geçmişsin de karşıma.
Gülme halime, senin bir gün başına gelir,
Aşk ile yanmak için; duman, kül mü gerekir?
harika dizelerle sonunda iyi bir finalle nokta koymuşsunuz şiirinize kaleminize sağlık.
sonradan şekle girmiş olsa da başlangıçta kafiye kaale alınmamış,
kişisel kaygı ve tesbitlerden, ispat yargı kavgasına
bireyselden topluma geçiş harika
sanırım devam edecek
allaha emanet olunuz
Aşk ile yanmak için; duman, kül mü gerekir?
***
bu güzel şiiriniz için tebrikler efendim,
kaleminiz daim olsun,
vesselam,
TÜM YORUMLAR (46)