Eski iki sevgili, yeni iki kadim dost…çekti kılıçlarını (sözlerini) ve başladılar, en güyük yarayı kim verecek diğerine, içini en çok acıtan kazanacak bu savaşı…bazen hayat hoyratmış öyle diyor bazıları, biz buna hayat acımasız diyoruz o başka…nede olsa bu yakışır böyle büyük bir aşka..
İlk hamleni yap hadi, alışkınım ben en büyük gitmelere, sözler bana işlemez, büyük yaralarım var benim dikiş atmayı unuttuğum…benden sana en büyük acı, bakışımdan olamaz fazlası…
Şimdi ikimizde yenildik kabul edelim bu hayata, çekilen kılıçlar havada kaldı, bazı aşklar gibi…hayat her zaman kazanır, çünkü insan o kadar açtır ki yaşamaya, yalan olur en büyük sevgiler ve aşklar, hani çok aşıktın , çok sevmiştin ya onu, ne oldu şimdi düşündün mü ?
Şimdi usulca yere bırak kılıç gibi keskin gözlerinin bakışlarını, benim tek silahım sözlerim, onu da sen susturdun, bu savaşın kazananı yok sevgili , sen hayatı küstürdün, senin canın sağ olsun, yaşayamadık ya aşk olsun…
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta