Aşk-ı Meşru Şiiri - Burhan Ali Yağmur

Bak ışığım söndü, işte yine yapayalnızım.
Birazdan girer odama yokluğun.
Işığım sönse de parlar daim yaldızım,
Gelmeden gider oldun be çokluğum!

Alt üst olmuş yolunda sandığım işler,
Çoktan sapmış amacından kader,
Elemden mahzun kalbime ilmek ilmek işler,
Bir başına yetim kalmış kucağımda keder.

Kaldır başını yeter daha eğilme!
Dik dur ki sevinmesin terkeden.
Çekil gayrı engel olma seyrime,
Lafı olmaz bedhal oldum bendimden.

Perde inmiş nazarıma görmez artık âlemi,
Ne için vardın durdun karşımda alenî?
Ben doydum, al artık önümdeki elemi,
Al ki bitsin çilem, çeksin özüm elini.

Ve şeâmetim sona erdi dilber,
Bak şecaatim şehnaz olmuş gider,
Aşk-ı meşruda divaneyim,
Kadîm olana aşık olmuşum ki,
Her hatırlayışta aşkımı biler.