(Aşk-ı İlahi -27) Heplerin de Hepisin Sen

Gözüm Sana bakıyor hep, güzellik menbağısın Sen.
Gönlüm Sana akıyor hep, sevginin kaynağısın Sen.

Atom altı zerrelerle, moleküller, hücrelerle,
Dilim Seni anıyor hep, dilden düşmez bir yarsın Sen.

Senden ırak deliririm, yakin isem beliririm,
Aklım Sana takıyor hep, akılların aklısın Sen.

Ezel-ebed güzellikler, eşsiz nice özellikler,
Tümü Senden geçiyor hep, cemillere cemalsin Sen.

Varlık ta, yokluk ta güzel, hiçlikte kudretin ezel,
Hep’lik Senden geliyor hep, varların da varısın Sen.

Olmazsan ağlar sineler, karalar bağlar eneler,
Benler Seni arıyor hep, benlerinde benisin Sen.

Başlangıçta, sonda Sensin, sonsuzlukta esen yelsin,
Nefs’ler Seni soluyor hep, nefeslere nefessin Sen.

Nefisler Sensiz perişan, Sen’le olursa âli şan,
Canlar Seni yaşıyor hep, nefislere nefissin Sen.

Sonsuzluktan esen yeller, açtırır kalplerde güller,
Kalpler Sen’le gülüyor hep, ruhların da ruhusun Sen.

Senin bir tek sözün bizler, her tecelli özün bizler,
Bize Seni söylüyor hep, özlerin de özüsün Sen.

‘Sonsuz Nur’dan çerağsın Sen, gönülleri ağarsın Sen,
Kalpler Seni görüyor hep, nurlarında nurusun Sen.

Sayısız dilden dinlesem, sayısız gözle gözlesem,
Tüm bilmekler yetmiyor hep, sonsuz bilinmeyensin Sen.

Göze sayısız gözletsem, dile sayısız söyletsem,
Söylemekle bitmiyor hep, anlatılamayansın Sen.

Sayısız dile söyletsem, sayısız göze gözletsem,
Heplerde hiç oluyor hep, heplerin de hepisin Sen.

Sınırsız şevk ile sevsem, sonsuz teşekkürler etsem,
Hiçler hepe dönüyor hep, heplerin de hepisin Sen…

25. Ocak. 2009 – İzmir