Aşk-ı Hikayat Şiiri - Mehmet Akif Ardıç

Öpmesin dayanamam o dudaklar başka birini
Zülfünü okşarsa, okşarsa bir yabancının eli

Lânetlensin o dudaklar çürüyüp de dalga dalga
Eğer bir bûse vermişse benden başkasına

Mermere dönüşsün o zarif ve ipek tenin
Donsun dudaklarında yâdı bütün güzel hayâlin

Ahh.. Yalan bütün bunlar bir yalan; tatlı ve güzel kız..
Gülsün o dudakların sonsuza dek, hep böyle gamsız

Mesûd ol yeter bana, inan başka birşey istemem
Ellerin ve dudakların sende kalsın istemem

Hasretini çekmek bile inan ki bir saadetmiş
Mutsuz olsam bile ve birgün seni kaybetmiş..

Ellerim belki boş kalır, belki senelerce yanarım
Tâlihimle başbaşa seni hep ellerde ararım

Ayrılığın yaksa da rûhumdaki her hücremi
Kalmasa da gönlümde kırık bir vuslat demi

İnan bana sevecektir seni gönlüm daima..
Feryât etmem, ağlamam; belki acı çekerim ama..

İsmim bile dudaklarından silinip gidecektir
Ne beni anacak, ne de seviyorum diyecektir

Aldırmam.. Unutsun beni o siyâh, alevden gözler de
Nasıl olsa hatırlarsın birgün mâziyi özler de..

Birkaç damla yaş dökülür de o siyâh gözlerden
Aklına hayâlim gelir: yalnız ve gülümserken..

Ne de sevmişti seni ahh.. tıpkı bir mecnûn gibi
Ağlayan bakışları karşında hâlâ dün gibi

Sevmişti seni gerçekten, deli gibi sevmişti
Elbet o da birgün sever, sever beni demişti

Ne zaman gözgöze gelseniz o hep susar, susardı
İçinden oysa ki ne feryâtlara koşardı..

Çırpınırdı ve oysa neler neler söylemek için
Onurlu bir aşkı sana âşikâr eylemek için..

Konuşurdu gözleri; sadece o konuşurdu
Ayrılırken o gözler gör bak nasıl tutuşurdu

Mutlu olsa tüm insanlar, onu hep yalnız görürdün
Aşkından bi-haber hep uzaklara yürürdün

Çağırırdı gözleri seni binlerce kez imdâtla:
«On, yaralarımı sar; gelmiyorsun ne hakla»

Koşardı hep ardından yorgun bir kelebek gibi
Sevmiyordun, bilirdi; bir en büyük gerçek gibi..

Eylemezdi iltifât başka başka güllere
Vefalıydı aşklara, sevmeye ve sevilmeye...

İster miydi ki hiç birgün sana yâd olmak
Yalancı o gözlerden gün gelip azâd olmak

Uzaklarda kaldı şimdi kendi gibi adı da
Mâzi oldu gönüllerden o da feryâdı da...

1999