Hiçliğin bağrından kopartıp seni;
Karanlık dünyama güneş eyledim.
Varlığın bağrından sıyırıp teni;
Vehmimde diriltip bir eş eyledim.
Az ile yetinip çöle düşen ben;
Bir meçhul isimle zakir olurum.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla