Aşk Demişlerdi Şiiri - Ziya Tüfekçi

Aşk,
öyle ilkokul okuyup alfabeyi öğrenmek değil, ya da kırmızı yanarken yoldan karşıya geçmemek gerektiğini bilmek hiç değil...

Aşk...
Çoğunlukla süslü kelimelerle anlatılan, ama yeri geldiğinde çamurlu bir yüzün ardında bıraktığı tebessümdü kimi işçilerin suratlarında, kimi zaman da çaresizliğin umuduydu bir “iyiki varsın” cümlesinde olan.
Aşk aslında bir çocuğun oynamak için bahane aradığı bir oyuncak ya da bir gün batımıydı bazı şairler nazarında...
Aşk...
Seninle bir saniye daha fazla nefes alabilmenin adı, gökyüzüne bin türlü senin bakışını sığdırabilmekti...
Aşk, ne zaman umudum azalsa yaşama dair dünyanın en güzel hayallerini koyabilmekti sol göğsümün altına.Aşk, bakmaktı o kocaman gözlerine, elini tutmaktı doyasıya, ağlamaktı belki bazı film kesitlerini izlerken omuzlarında.
Aşk, belkide umuttu hep bir yerlerde olması gerektiğini düşündüğümüz hayat hakkında...
Aşk sendin sevdiğim, nefesinin karıştığı bu atmosferde yaşamakta...