Aşk Çöplüğü Şiiri - Önder Akın

AŞK ÇÖPLÜĞÜ

yüce dağ başında durur ismin
nereye baksam dokunur yarama

sen benim memleketim göndere çekili bayrağım
elimde bir tutam karanfildi saçların
olmadığın yerde ermedi ciğerime nefesim
dertlerim siren çalar gökyüzü mahpushane olur

bu nasıl bir sondur
bu gidiş nedendir
olmadı dee al canımı
zamansız götürme bizi aşk çöplüğüne
ağıtı getirme evimize
bu hal ölümden beterdir

giden çekti vedayı ayrılık kalana zor