Bir çift efsûnlu gözde kaybettim şuurumu
Leylâ,Mecnûn söyleyin yoksa,yoksa “aşk” bu mu?
Kuyuda Yûsuf gibi derin rüyâlardaydım
Bir Züleyhâ pençesi beşe böldü uykumu.
Işıksız bir yoldayım kâh yürür kâh dururum
Kays gibi avuçlarım kaldırımlardaki kumu.
Şîrin duysa çıldırır elimde kazma ile
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta