Aşk Bitti Şiiri - Nihal Bıkım

AŞK BİTTİ

Ne zamandı bilmiyorum
Bir aşk böyle bitmişti.
Üstelik kaynıyordu kanımız,
İçiyorduk mutluluğu kana kana.

Goncasına kelebek konan bir gül gibi dikti başım,
Bir o kadar da kırmızı.
Sesinin ikliminde ölüyordum
Adımı söyleyince cennet şarabı dudakları.

Nasıl bitti anlamadım.
Baharsa bahardı.
Gök mavi yaprak da yeşile durmuştu.
Erguvanların kokusu da başlamıştı tütmeye
Karışırken boğazın maviliğine.

Üstelik bir şiirin ilk dizelerindeydik daha.
İmgeler yaratıyorduk içimizdeki çarpıntılardan.
Gökte yıldız yerde çiçek sayıklarken
Bitmişti bir aşk nasıl olduğunu anlamadan.

Bir aşk böyle bitmişti.
Bir gemi ayrılırken limandan,
Bir tren koyarken son yolcusunu vagonuna,
Daha doldurmadan mutlu günleri tıka basa içime
Bitmişti bir aşk da nedensizce.

Aşk bitti diyorum anlasanıza aşk bitti.
Ardından beklemenin buruk güzelliği de yitti.

Bülbül dönerken şakımaktan kısılmış sesiyle tutsaklığına,
Sihirli sözler bırakırken yerini sövmelere,
Bir aşk da böyle bitmişti işte, münferit günler eklenirken yenisine.

Çocuklara yazacağım şiirlerimi bundan sonra.
Börtü böceğe adayacağım en güzel dizelerimi.
Çiçeklerde can bulan kelebeğe okuyacağım
En mutlu ve tutkulu şiirlerimi.