Aşk Şiiri - Deniz Gece Mavisi

İçimde bir sen var ki, sen bile tanısan çok seversin seni.
Duruşun, bakışın, o kendinden emin hallerin...
Hayranım her bir hâline, adam.

Gittiğim bütün yollara adını yazmak geliyor içimden.
Tıp literatürlerine geçecek kadar derin ve özelsin.
Bazen seni yazmaya kelimeler yetmiyor,
Sonra kızaran yüzümle,
Titreyen ellerim başlıyor bana kızmaya:
"Hadi yaz!
Dokundur kalemi yüreğine."
Tam yazacakken seni o beyaz kâğıtlara,
Kalemimin ucu kırılıyor
Ve yüreğim alıyor kalemi,
Başlıyor yazmaya.

Meğer ne çok sen biriktirmişim,
Ne çok sen olmuşum.
Kırık dökük bir mazinin gölgesinden çıkamayan ben,
Meğer seninle yeniden hayat bulmuşum.
"Uyan kadın!" deyişin geliyor aklıma,
"Uyandım adam." diyemesem de sana,
Uyandım, adam.

Şimdi kirpiklerime saklıyorum seni,
Yüreğimin en nadide yerindesin.
Adın, dilimin ezberi.
Görmediğim gözlerin, gecemin güneşi.
O tatlı naif dilin, tek huzurum.
Belki bu şiiri okuyup geçeceksin,
Belki de içinde kendini bulacaksın.
Ben, lebsiz dudak,
Kelimesiz dilim.
Çöz şifrelerimi, seninim.
Çok değil, benim seni gördüğüm kadar,
Benim seni duyduğum kadar,
Ve benim seni sevdiğim kadar sev beni.
Yüreğimin esaret kuşlarını uçurdun sen.

Hadi,
Yazıp yazıp silen kaderin inadına,
Adımın yanına adını yazdır ellerime.
Aşkını işlet yüreğime.
Yağmurlarda ıslanan saçlarımı ellerinle tara,
Çiz dudaklarıma dudaklarınla aşkı.
Benim seni duyduğum kadar, duy beni.
Sen üç harfsin,
Üç harf yüreğime:
Aşk..!
19.08.2024 10:19