Asırlık Yolculuk Şiiri - Emrah Bekci 2

Altayların bağrından doğdu ilk adım,
Bozkırların rüzgârıydı yol arkadaşım.
Orta Asya’nın yüce dağlarını aşarken,
Bilge Kağan yazdı taşı, biz okur, anlar iken.

Göktürkler, ilk kez “Türk” ismini kazırken,
O eski çağların sesiydi yankı yankı dururken.
Dünya tanıdı, Türklerin adını duydu,
Orhun taşları sonsuza kadar kut yazılıydı.

Kür Şad’ın kahramanlık destanı dillere düştü,
Elleriyle çizdi kaderini, yürek yüze güldü.
Bağımsızlık için her yanda bir kıvılcım,
Göktürk ruhu hep vardı, bize atadan miras kaldı.

Derken Uygurlar, ilimde açtılar yeni bir çağ,
Kâğıda, kaleme sarıldı hep o soylu bağ.
İpek Yolu’nda parladı kültür, irfan, bilim,
Türk adı anıldıkça yükseldi, yüceldi ilim.

Selçuklu çıktı Orta Asya’dan bu kez,
Anadolu’ya açıldı yollar, her bir yer iz.
Malazgirt’te yükseldi Alparslan’ın sesi,
Toprak vatan oldu; özgürlük işte gerçek hevesi.

Büyük Selçuklu devri, ilim ve adalet,
Nizamiye medreseleriyle ışık, aydınlık ve devlet.
Taş duvarlara kazındı adaletin izleri,
Türk milletinin yolunu gösterdi bilgelerin sözleri.

Osmanlı doğdu, gaza ile başladı yol,
Balkanlara uzandı, Kafkas’a doğdu kol.
Fetihlerle büyüdü, üç kıtaya ulaştı,
İstanbul fethedildi, tarihi bambaşka yazdı.

Kanuni devriyle zirveye çıktı devlet,
Adaletin terazisi kuruldu cihana, her millet.
Dünya imrendi, “Osmanlıya” oldu hayran,
Türk, barış ve düzenle donattı her bir mekân.

Ancak zaman değişti, yıkıldı o eski nizam,
Zor günlerde belirdi Vatan’ın son çığlığı tam.
Kurtuluş için Atatürk başlattı bir direniş,
Türk’ün bağımsızlık aşkını, yaşatacaktı bu sevinç.

Cumhuriyet kuruldu, çağdaşlık yeni hedef,
Kadim tarihimizle birleştirildi her sefer.
Türk milleti var oldukça yükselir bu sancak,
Tarihten aldığı güçle, dimdik, gururla durur bu bayrak.