Asırlar Boyunca (Siverekli Öğrencilere)

Göçmen kuşların dönüşü,
Bir romanın sayfalarıydı gün.
Hazır olmadan ayrılıklara,
Kader; yine yaşanacak yıllarca.
Gönülsüz bir ayrılış, bu veda.
Geri dönüş, yeniden doğmak kadar zor,
Artık burada kalacak dostlar,
Arkamda.

Bu çocuklar,
Sadece hatırlarda kalacak,
Sonsuz yollar, gardiyandır arada,
Hem çocuklar ağlayacak,
Binlerce uzakta,
Ve ben hiçbir şeysiz,
Ağlayıp bakacağım ufka.

En büyük aşk, sevgilinin,
Sevmesidir, sanılır ölecek kadar,
Hangi sevgilinin kalbi,
Büyük sınıflar kadar?

Ayrılık mı, bu veda? Çoğalmak mı yoksa?
Tanımayacağın;
Belki hatırlayamayacağın,
Karşılaştığın her çocukla,
Seyrederken kendini,
Gözlerinden yaş olup,
Süzüleceğin, yıllar sonra.

Bu hüzünlü, tozlu topraklı,
Başında poşu, şalvarlı,
Elleri nasır,
Ve güneş yanığı kararmış suratlı,
İnsanların içinden,
Nur yüzlü çocukların havada çırpınan elleri,
Aydınlık ve yaşlı gözleriyle,
Kim bilir yine hangi gurbetlerde,
Buluşacağız?
Savaşacağız insanlık kadar.

Yarım kalması imkânsız, bu sevda.
Uzak olsan da sürüp gidecek,
Asırlar boyunca.