Aşır Tunca Şiirleri - Şair Aşır Tunca

Gönül darbesini almış
Hani ilaç nerde çare
Bıçak kemiğe dayanmış
Hani ilaç nerde çare

Çare dedim düştüm yola

Tilki postuna bürünmüş rayları, köprüleri, bekliyordu askerler.
Cepheye taşıyacaktı, Mehmet’çiği mangal kömürüyle çalışan
Kara vagonlu kara trenler.
Kılıktan kılığa giriyordu.
Tilki postundaki nöbet tutan erler.
Sessiz suskun sakindi,

Nazar edip bakanlardan
Ortalık toz duman oldu
Çakmak çakıp yakanlardan
Ormanlar toz duman oldu.

Beylik düzü çöle dönmüş

Darılmışsın geçmiyorsun kapımdan
Bir merhaba deyip geçsen ne olur
İndir resmimizi tozlu rafından
Bir merhaba deyip geçsen ne olur

Geçmişi unutmak sence kolaymı

Dokunsam dalına armut gibi düşersin
Bey sanma kendini sana küsmüş meydanlar
Su kabağı gibi yan gelip de şişersin
Yaptığını yapmaz inan vahşi hayvanlar

Sen daha çok hamsın Birgün elbet pişersin

Yâre fındık, fıstık alsam
Belki sever, belki sevmez
Mendiline lokum koysam
Belki de yer, belki yemez

Bugün yâre gideceğim

Çay kuşunu çayın taşı avlıyor
Güvendiğim Aladağlar kör duman
Soru sorsam hep başını sallar
Güvendiğim Aladağlar kör duman

Av peşine düşmüş yine tazılar

Vatan namus diye ettik yemini
Al bayrağın rengi solmasın diye
Vurduk dinsiz katillerin inini
Ay yıldızın şavkı sönmesin diye

Kınalı ellerle koştuk cepheye

Açıla açıla ipi gerdiler,
İslâm fırçasıyla bizi sevdiler.
Kene olup içimize girdiler:
Açıl susam açıl kervan yürüsün,
Dostumuzla düşmanımız görünsün.

Yükümü yükledim kara katıra
Yollar bizim dağlar bizim deh dehey
Elbet kavuşuruz kara çadıra
Yollar bizim dağlar bizim deh dehey

Devran yine dönüp gelir geriye