Aşinayım Şiiri - Şair Velankar

Aşinayım ben duruşuna
İç yakan o hançer bakışına
Saçlarının rüzgardaki
Hoyrat akışına aşinayım ben

Ta ezelden yokluğuna
Sensiz soğuk yataklara
Bu ıssız, bu yorgun
Bu karanlık sabahlara aşinayım ben

Bilirim geldin mi
Bir büyük yangın gibi gelirsin
Gittin mi de bir çığ gibi gidersin
Altında bütün hayatımı çiğneyerek!

Aşinayım ben bu gelgitlere
Bu hiç eden yıkımlara
Kül eden bu yangınlara
Aşinayım ben

Korkutmaz beni
Ecelin namlusunda hiçbir ölüm
Aşinayım ben ölmelere
Mezarlıklar adresimdir gülüm!