en kapalı yürekleri
açıveren maymuncuktu
her kitabı,
dilleri alevden sıcak
balmumunun akrabası
bir maymuncuk.
Asım’dı adı
matbaa harflerinden
ballar yapardı,
dilini toprağından sulardı,
kitaplarına merdiven dayayacak
üzüm gözlü
çocuklar arardı.
duman buğusuyla kurutulmuş
kuru üzüm tadında
yazdıkları,
sayınca yaşını anladığımız
okuyunca bağını aradığımız
ah o şimdi
hiçbir maymuncuğun açamadığı
topraklar içinde,
taşlara sevmeyi öğreten
yanık bedenleri kucaklıyor,
yarına merdiven kuran
üzüm gözlü çocuklara
otuzyedi kere seviniyor,
volkan olmuş nefesi
ve dağlıyor yürekleri
madımaksa kibrit alevi.
Kayıt Tarihi : 29.8.2011 12:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiir'e daha fazla bulaşmak için çırpındığım yıllarda Varlık dergisindeki akşam üstü sohbetlerinde sevgili Asım Bezirci'nin bana söylediği gibi; Okyanusa bir damla daha eklemen bir şey ifade etmez, okyanusu dalgalandırmalısın.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!