Belcekız Şiiri - Atilla Küçükala

sımsıcak bir merhaba
bronzlaşmış bir selam
kral amintasın
belcekıza vurulduğu yerden
selam
yeşilin maviyi
güneşin önünde
öptüğü koydan
yüreğimin güneşinden
kor bir selam
sımsıcak bir merhaba
idanın kızına

ölü denizlerin
yasını tutuyor yüreğim şimdi
dalgalarda adını okuyorum
tuzunda tadına bakıyorum
yakamozlarla oynaşıyorum
aysız gecelerde
samanyolundan besleniyorum
kayan bir yıldızın
saklanıp kuyruğuna
dilek tarlasına düşüyorum
ellerinle diktiğin
sıkıntı bohçasından
üzüntü bulutlarını kovuyorum
çırpınıyorum
dilinin ağına dolanıp
üstüm başım hüzün
martılara gülmeyi öğretiyorum
karışırken dalgalara yüzün

poyrazın nemli sıcağına kızıp
geliyor bir daha
halatlarını çözüp adalardan
öfkemizden poseydonun
ödünç aldığı fırtına
edep yerlerini dikizliyor
zeussa
açıldıkça fırtınada etekleri
likyalı kadınların
iki aşık
güneşler doğuruyor
iki azmak arasında
her akşam üstü
soğuk denizlerin yarasında
şarabın kızıllığıyla ısıtıp

gökyüzü
hüzünleri kundaklıyor
ve gözlerin
ağlamaklı bir bulutu
emziriyor
bulutun yarasından
şimşekler patlar
sakın inanma
iki damla yaşa da
kanma
yıkayamaz yarasını
sam yelleri dağıtır sanma hiç
bulutların acısını

gözlerindeki yaş şimdi
boş bir yelken
samyellerini bekliyor
süzülmek için gözlerinden

gittin
sesimi çalan
martılar gibi,
gölgemden saklanan
bedenim gibi,
iki yana sallayıp
yüreğimi kopardığın
elin gibi,
toprağımı götüren selim gibi
gittin
kovuklarıma
kör tohumlar serpip
gittin
sevgi çilemi çözüp
gittin
adı umut olan her şeyi
süpürüp
gittin
şimdi
sen orada
küçük kuyuların
dipsiz yalnızlığında
bir martı çığlığı
ben burada
bir denizin
ölülüğünce yalnız sessiz
artık
ne şarap kızıllığı dudakların
gözlerin
ne deniz yeşili
artık
yeşilin maviyi
güneşin önünde öptüğü koyda
duran sensin karşımda
sana sesleniyorum sana
sımsıcak bir merhaba
bronzlaşmış bir selam benden
selam
kral amintasın
belcekıza vurulduğu yerden
sesimi duymadın
poseydona kızmadın
yeşil bir dalı koparır gibi
gittin
ben kaldım
daldım oracıkta
maviler içine
yeşilin maviyi
güneşin önünde
öptüğü koyda
kral amintasın
belcekıza vurulduğu yerde
daldım en büyük derde
üstüm başım
örselenmiş umut izi
bitsin artık bu sızı
uzat elini idanın kızı.