Asil Yürekler Şiiri - Ahmet Ihsan Arac

Bazı asil yüreklerde Himalayalar erir
Lav lav olur, oluk oluk akar
Bazı kesbi alevlerde ruhu bile duymaz buzulların
Tutuşsa da tüm kutuplar

Bazısında sessiz bir sus çığlık çığlığa bağırıştır
Duyulmaması imkânsız
Bazısında sessizliktir bağırışlar, cıpcılızdır
Duyanı duyulmamıştır

Bazen vakur bir duruşa
Nefes nefese koşsalar yetişemezler
Bazen de paldır küldür Koşsalar da
Maksuda varamazlar istikamet olmayanda

Bazısında gidişler öyle güzel gidiştir ki gelişlere bezenir
Mesireler karşılar
Kimi hazin bin gelişin gidişleri özlenir
Ahu figan karşılar

Kimi şanlı ölümler hayat ile dopdoludur
Gönüllerde yaşarlar
Bazı sefil hayatlarsa yaşarlarken ölürler
Yok gibiler

Öyle temel bir geçmiş ki gelecekler içinde
Ekilmiş bir bahçe
Öyle kesin gelecek ki geçmişler de görecek
Geçmemişler de

Kimi ışıklı gece ki güneşler kamaştırır
Ümitten halelerle
Basık gündüzlere inat, karanlığı arattıran
Kararan gölgelerde

Bazen hisli nefretler can verir asklara
Su sönük aşklardaki nefretlerden hallice

Köz erirse bazen kar alev tutar
Sus bağırır bazen de sesin yokluğunda
Gelişler bitmişse gidişler başlamıştır
Duruşlar koşar, koşuşlar yorulursa
Gelecekler gider ölü hayatlarda

Geceler güneş açarsa gün de açar geleceklerde
Ve nefretler hisli asklara karışır sisli gecelerde