Aşıklar Başkenti (Van) Şiiri - Yunus Kara

Bir sabah dur diyerek Hoşap’ta doğan güne,
Süphan’dan sormak belki Tamara Masalı’nı.
Şebnemlerden taç yapıp takarak Van gölüne,
Geleceğe yüzdürmek bu hülyanın salını.

Artos’a çentik atmak zamanın pençesiyle,
Kümbetlerden dinlemek geçmişin ninnisini.
Kato’dan kopup gelen bir çığın gölgesiyle,
Silivermek bin defa gecelerin isini.

Mehtabı ram kılarak yakamozlar dansına,
“Deniz’e” nokta koymak Akdamar adasını.
Erciş’te bekle deyip eylülün sarısına,
Edremit’te yıkamak türkülerin yasını.

Zemheri de pay alıp karların en akından,
Sakla demek bahara bu zümrüt mahşerini.
Senin için geçerek feleğin son çarkından,
Ab-ı hayatla yunmak Şamran’ın kederini.

Güneşe el ederek dağların zirvesinde,
Nergislerle işlemek baharın yeşilini.
Ezele örtü olan şelaleler sesinde,
Yeniden inşa etmek aşıklar başkentini.