Aşık Osman Feymani Şiirleri - Şair Aşık ...

Hâlimizle hay huy etmen,
Biz âşıkı divaneyiz.
Gönül sultanın incitmen,
Biz harabat virâneyiz.

Yırarsan kimden yırarsın,

Ahu gözlüm sana gelirim amma,
Yollar uzak; gönül yakın üzülme.
Aşkın ile çalar söylerim amma,
Teller uzak; gönül yakın üzülme,

Gönül aşkta kayb eyledi maçını,

Bir biçare bülbül, bir garip bağban,
Uyanır seherde, feryat ederler.
Bir çileli kaval, bir dertli çoban,
Uyanır seherde, feryat ederler.

Gariplik, hasretlik; ta nerden nere,

Bizim lisanımız, bizim şivemiz,
Diline hayranım Çukurova’nın.
Bizim şavırımız, bizim şavamız,
Diline hayranım Çukurova’nın.

Er purçarır cimiz yerin söğüdü,

Niye uyanmadın uyudun gönül,
Belki bu geceydi vuslat gecesi,
Niçin feryat figandaydı ya bülbül
Belki bu geceydi vuslat gecesi.

Muhabbetin bahçesinde bitmedin,

Yine aşk gurbete saldı yolumu, Kavimden,kardeşten,elden uzağa, Bir muhanet değdi kırdı dalımı, Attı kütüğümü selden uzağa. Şu gurbetin kahrı ölümden yaman, şıklar gurbeti seçmiş her zaman, Yâr gelip geçerken görmesin aman, Koyun mezarımı yoldan uzağa. Feymânî, gözümde kaldı muradım, Feleğin dilinde oyuncak adım, Karakışa kaldı savuramadım, Yığdı harmanımı yelden uzağa.

Çıkıp yayladığın Binboğa dağı,
Avşar’ın coştuğu yer, Dadaloğlu.
Şimdi yine koç yiğitler yatağı,
Başı duman, üstü kar, Dadaloğlu.

Eski Taf’da şölenlerin yapılır,

Âşık Feymani, bir gün komşu köylerinden birine gezmeye gider. Arkadaşları ile kahvede otururken yoldan geçmekte olan bir yolcu. Dinlemek üzere kahvehaneye girer ve yanlarına oturdu. Sohbet etmeye başlar. Yolcu, azaplı köyünden geçtiğini anlatır ve köylüleri karalamaya başlar bunun özerine 3aşık köyünü övmek için alır sazı eline:

AZAPLI’DA

Neyi mi var dersen şu karşı köyün,
Dolusu yok ise, boşu da mı yok?

Karşılık beklemez,gayet cömerttir,
Kanaatın güzelliği ormandır.
İnkâr eyliyenler cahil, namerttir,
Tabiatın güzelliği ormandır.

Çiçek güzel kokusuyla, süsüyle,

Türkiyem girse de füze çağına
Azaplı Köyü’nün Çilesi bitmez
Çünkü düşürmüşler kader ağına
Azaplı Köyü’nün Çilesi bitmez

Gariplerin müşkülünü bitirir,